Yerli Korku Hikayesi: Cin Kabilesi Musallatı
Mumun onun ateşi sanki yüzümü yakacak gibiydi. Kağıttaki yazılar silinmişti. Arapça söylediğim sözlere tepki vermemişti. Sadece okuduğum dualardan rahatsızdı. Ben de İbranice konuşmaya ve üflemeye başladım. “Ne istiyorsun?” diye sordum. Kafamı kağıda çevirdim. Yavaş yavaş bir yazı belirmeye başladı. “İntikam!” yazıyordu. Kağıttaki yazılar silinince tekrar sordum “Neredesin?”
Kağıtta evin şekli belirmişti. Adeta kandan bir harita çizilmiş gibiydi.Evin, bahçenin sahilin ve ormanın belli yerlerinde dört tane nokta bıraktı. Bu noktaların üzerine 26, 126, 226 ve 326 yazıyordu. 26 yazılı noktanın bulunduğu yerde Sedef’in odası vardı. Daha sonrasını hatırlamıyorum. Uyandığımda harita sağlam bir şekilde duruyordu. Haritayı alıp Ayşe Hanım ve Defne ile birlikte aşağıya indim.
Haritayı gösterdim ve noktalı yere gitmemiz gerektiğini söyledim. Başta sıcak bakmadılar. Bana ve cinlere karşı hala şüpheleri vardı. “Kızınızın iyi olmasını istiyor musunuz?” diye sordum. ve Sedef’in odasına doğru yöneldik. Haritaya göre dört tane işaretli nokta vardı. Bize en yakın ve ilk nokta olan 26 noktası Sedef’in odasıydı. Odaya girdiğimizde Sedef yatağındaydı ve gayet normal gözüküyordu.
Defne ve annesi de yanımızdaydı. Bu oda hakkında bilgi almam gerekiyordu. Soracağım sorulara sadece Sedef’in cevap vermesini istedim ve sormaya başladım. Sorularıma başlamadan önce ellerinden birisine, daha önceden hazırlamış olduğum malum merhemi sürdüm bu. “Eğer kötü bir şey olursa rahatsız olursan o merhemi kokla dedim. Diğer eline de İbranice Şah Süleyman suresini yazdım.
Söylediklerimi harfiyen tekrarlamasını istedim. Başını salladı. Gözleri dolu doluydu. “Sana rahatsızlık veren şeyin adı Deccur mu?” diye sordum. Sadece başını onaylar gibi salladı. Ağlamaya devam ediyordu. “Şu an burada mı?” dedim yine onayladı. “Nerede?” diye sordum. Bakışları aynaya yöneldi. Annesi ve ablası da aynaya doğru dönecekken onları uyardım “Sakın bakmayın! Şerli onun içinde saklanıyor. Yaklaşmayın; yüzünüz paramparça olur.” dedi.
“Sedef’ciğim, korkacak bir şey yok. Şimdi yavaşça eline yazdığın sureyi oku.” dedim Sedef okumaya başladı. Karşıdaki ayna büyük bir gürültüyle patladı. Duvarda 26 rakamı yazıyordu. Annesi ve ablası iyice korkmuştu. Sedef onun hala burada olduğunu söylüyordu. Annesinden duvarı oymak için kullanabileceğiniz bir şey getirmesini istedim. Onlar alet bulmaya giderken bir yandan da Sedef’le ilgileniyordum.
Odanın içinde belli noktalara bakıp duruyordu ve “O burada. Yanı başımızda.” diyordu. O sırada annesi ve ablası geldi. Duvarı hızlıca olmaya başladık. Duvardaki 26 sayısının olduğu yerde büyük bir ton farkı vardı. Bu ton farkı duvarın o bölümünün sonradan kapatıldığını kanıtlar nitelikteydi. İki üç tane sıralı tuğlayı kırdıktan sonra açığa çıkmıştı. Duvarın içinden insan bedeni şeklinde kesilmiş bir kağıt çıktı.
Etrafında “Meccur dem Musabbar” yazıyordu. Bunun anlamı kötüydü. Bir insanın başına gelebilecek en kötü şeylerden birisiydi bu. Kağıdın arka sayfasında kocaman bir şekilde Sedef yazıyordu. “Kızınıza büyü yapılmış.” dedim. Anne ve abla fenalaştı. Sedef anlamsızca bakıyordu. Bu yazının ne anlama geldiğini sordu. “Senin duyduğun ses bir erkek sesi mi?” diye sordum. “Evet” demişti.
Ona bu kötülüğü yapan her kimse Musabbar kabilesini Sedef’e musallat etmişti. Bu büyüyü yapan her kimse hem Deccur’un hem de Sedef hayatını mahvetmişti. Cinler büyüyle musallat edildiklerinde, insanlara acı çektirdikleri zaman kendileri de ızdırap duyarlar. “Meccur dem Musabbar” cümlesi çok tehlikeliydi. Kağıdı çantama atıp Sedef’ iyice yıkanmasını ve sabah ezanına kadar uyumaması gerektiğini söyledim.
Annesi ve ablası onu banyoya götürürken ben de alt kata inip, düşünmeye başladım. Haritadaki diğer noktalara bakmak için sana çok geçti. Şunu düşünüyordum; bu büyü hakkında biri tarafından bana neden ipucu verilmiş olabilirdi ki? Acaba Deccur denen cinni de mi ızdırap içindeydi yoksa bu noktalarda tuzaklar vardı ve beni ölüme mi götürmek istiyordu? Büyük bir kumarın içinde olduğumu biliyordum.
Sedef, Defne ve anneleri Ayşe hanım farklı bir odada uyuyorlardı. Sedef’in odasını değiştirmiştik. Büyüsel materyallerin olduğu yerlerde yatmaması gerekiyordu. Saatler ilerlemişti. Yatsı ezanı okunmuştu. Yatsı namazı kıldıktan sonra evin tüm pencere ve kapılarını dualar okuyarak kapattım. Deccur ve Musabbar cin kabilesi eve doluşmaya başlayacaktı. Sabah ezanına kadar rahat olamazdık.
Odama gitmeden önce son kez kapılarını çalıp onları yokladım. Üçü de oturmuş sohbet ediyorlardı. Komik şeylerden bahsettikleri belliydi. Sedef gülümsüyordu. Onun gülümsemesi bizi de mutlu ediyordu. Sonra bana tahsis edilen odaya geçtim. Fakat bir terslik vardı. Pencere kenarındaydı. Dışarı bakıyordu. Benim kıyafetlerim, benim saçlarım, benim görüntümle. Bilmiyorum hiç yaşadınız mı fakat bir insanın kendisini başkasının gözüyle görmesi dünyanın en korkunç şeylerinden birisiydi.
Ağır ağır başına bana doğru çevirdi. Suratı çok karanlık ve öfke doluydu. “El Hakk!” dedi. Bedenim kaskatı kesilmişti. Duvarın içinden geçip, ormana doğru gidişini izledim. Bir cini başka birisinin suretinde gördüğüm çok oldu fakat ilk kez kendi suretimde görüyordum. Hiçbir şey yapmadım. Bu konular benim ilmimin üstündeydi. Elimi yüzümü yıkamak için banyoya çıktım.
Elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktım. Farklı bakışlar, farklı bir yüz vardı sanki karşımda. Ben aynaya endişeyle baktığımdan eminken aynadaki suret gülümsüyordu. Cinlerden bazıları, tuvalet ve banyoları kendilerine mesken edinen ve uçkurlarına yenik düştükleri için, insanlar fark etmeden onlarla cinsel birliktelik yaşamaya çalışan canlılardır.