Hayalet Annem
Hayalet Hikayeleri – Facebook grubu takipçilerimizden biri tarafından bizzat yaşanmış, eşine az rastladığımız gerçek bir korku hikayesi.
Hayalet Hikayeleri – Okuldan yeni gelmiştim eve. Babam o saatlerde işte olduğu için evde değildi. Kapıyı annem açtı doğal olarak. Ona sarılıp yanaklarından öptüm ve yemekte ne olduğunu sordum. Annem cevap vermedi bana. Ben de duymamıştır herhalde diye zorlamadım. Sonra hava kararmaya başladı. Annem ödevlerimi yapmama yardım etti. Daha sonra zil çaldı. Annem bana “Kapıya sen bak.” dedi.
Ben de koşup kapıyı açtım. Babama da sarılıp öptüm. Sonra salona gittik. Annem bana “sus” işareti yaptı. Bir tuhaflık vardı. Babamın hareketlerine bakınca sanki babam annemi görmüyormuş gibiydi. Ne bir selamlaşma oldu aralarında ne de başka herhangi bir konuşma… Bu durum o çocuk aklımla bile tuhafıma gitmişti. Korkmuştum da ama sustum.
Kimseye bir şey söylemedim. Saat 22.00 filan olunca uyumaya gittim odama. Annem yatağımın başına oturmuştu. Babamın neden onu göremediğini sormam için fırsat vermeyerek masal anlatmaya başladı. Ben de daha küçük bir çocuk olduğum için dinlemeye başladım. Annemin anlattığı masalı dinlerken uyuyakalmışım. Sabah uyandığımda babam okul formamı getirdi odama.
Annem giymemde yardımcı oldu. Daha sonra her zaman yaptığım gibi okula gittim. Yaklaşık bir hafta kadar süresince günlerim hep böyle geçti. Her gün babamın göremediği bir şekilde annem bana yardımcı oluyordu sanki. Sonra iki gün daha geçti ve işler değişmeye başladı: Annem bıçakla üstüme yürüdü: “Yanıma gelmek ister misin?” diye bağırıyordu. Bense korkup ağlamaya başladım.
Bu arada annem yıllardır kanser hastasıydı. O akşam babam bana annemin bir hafta önce hastanede vefat ettiğini söyledi. Babam bunu bana uygun bir şekilde söyleyebilmek için doğru zamanı bekliyormuş. Ancak babam, bir hafta boyunca annemle yaşadıklarımı öğrenince bana gördüklerimin gerçek olamayacağını söyledi. Ama benim bütün yaşadıklarım gerçekti. Ödevlerimi bile yaptırmıştı o ruh tarzı şey…
Neyse; ben gördüklerimin gerçekliği konusunda ısrar edince babam beni bir psikoloğa götürdü. Psikolog, benim gibi o yaşlardaki bir kız çocuğunun, gördüğünü söylediği bu gibi şeyleri uydurmasının imkansız olduğunu söyledi. Psikoloğun bu sözleri özerine gördüklerimin gerçekliği kanıtlanmış oldu. Ve o evden taşınıp bir apartmana yerleştik… Bu anlattıklarım yüzde yüz gerçek. Bizzat yaşadım bütün bunları.