Hayalet Hikayeleri – 1981 yılında tatil için Muğla civarında ıssız bir çiftliğe giden çiftin burada gördükleri hayaletler ve onların hikayesi.
Yıl 1981 yılında kız arkadaşımla bir haftalık kısa bir tatil için Muğla’da, ıssız bir çiftlik ayarladık. Çiftliğe karanlık bir orman içinden, daracık bir yolla ulaşım vardı. Muğla Merkez’den 45 dakika sonra çiftliğe varmıştık. Çiftliğe 60’lı yaşlarda bir adam bakıyordu. Sessiz, sakin bir adamdı. Bizimle konuşmuyor, göz teması bile kurmuyordu. Çiftlik evinde aynı filmlerdeki gibi eski fotoğraflar, karanlık odalar filan vardı.
İlk gece kız arkadaşımla yatak odasına geçtik ve uyumaya başladık. Saat 4 gibi sigara içmeye kalktım ve dönüp yatağıma yattım. Oda zifiri karanlıktı. Kapı yarıya kadar açıktı. Birden kapı ardına kadar yavaşça açıldı. Gözlerime inanamadım. Kaskatı kesildim. Kapıda bir gölge. Yüzü seçilmiyordu ama takım elbiseli olduğu belliydi. Yorganın altında, kısık gözlerle izliyordum. Yaklaşık 15-20 dk kıpırdamadan bizi izledi. ve birden kayboldu. Bense rüya olduğunu düşünüyor, kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. Sabaha kadar uyuyamadım.
Evvelsi gece yaşadığım olay beni çok etkilemişti. Kız arkadaşıma belli etmemeye çalışıyordum ama kız arkadaşım bendeki garipliği soruyordu. Ona kötü bir rüya gördüğümü söyledim. Bahçıvan hala biz yokmuşuz gibi davranıyordu. Kız arkadaşım etrafta dolaşmak istiyordu. Bense tedirginlikle kabul ettim. Orman içinde yürümeye başladık. Yakınlarda küçük bir gölet bulduk. Dinlenmek için suyun kenarına oturduk. Uzanıp gözlerimizi kapatıp ormanı dinliyorduk. Birden; genç bir kadının, can havliyle çığlık çığlığa bağırdığını işittik! Ses gölden geliyordu. Kalktık ve göle baktık ama kimse yoktu.
Ses hala geliyordu. Anlaşılmayan bağırtılar arasından sadece bir isim seçiliyordu: Hakan. Kadın o kişiden yardım istiyordu sanki. Daha sonra ses yavaş yavaş kesildi. Bu ses karşısında bendeki tedirginlik iyice artmış, kız arkadaşım ise korkudan donakalmıştı. Konuşamıyordu. Olayın etkisinde çiftliğe döndük. Olayı bahçıvana anlattık ama o duymazlıktan geliyordu. Orada bulunuşumuzun ikinci gününün gecesi artık ikimiz de korkuyorduk. Kız arkadaşımın hala takım elbiseli adamdan haberi yoktu. İkimiz de tedirgindik. Kız arkadaşım uykuya daldı. Benimse gözüme uyku girmiyordu. Gece saat 04:00 gibi, korkudan odanın kapısını kitlemiştim. Camı kapatmak için ayağa kalktım.
Döndüğümde karşımda yine o adam hareketsiz bir şekilde bize bakıyordu. Birden bağırmaya başladım. Kız arkadaşım sese uyandı ama o kalktığında adam gitmişti. Bana neden bağırdığımı sorunca ilk gece yaşadıklarımı anlattım. Artık ikimiz de gitmek istiyorduk buradan. Gördüklerimiz rüya değildi. Artık üçüncü günün sabahı, bir hafta olarak planladığımız tatili yarıda kesip, dönüş hazırlıklarına başlamıştık. Yaşadıklarımızdan sonra ikimiz de korkuyorduk. Ve bence bu çok doğaldı. Ancak çiftliği terk etmeden önce merakımız ağır bastı. Bahçıvanın yanına gittik. Yine bizimle konuşmak istemedi. Ancak uzun ısrarlarımızdan sonra bizi kulübesine davet etti. Derin bir iç çekerek anlatmaya başladı.
Bu çiftliğin karı koca sahipleri, yazlarını geçirmek için buraya gelirlermiş. Bir yaz yine geldiklerinde serinlemek için orman içindeki göle gitmişler. Kadın boğularak ölmüş. Adamsa karısını kurtaramadığı için kendini affedememiş ve yatak odasında intihar etmiş. Adı ise Hakan’mış…
