Çağırdığımız Cinin Adı Dıhşan’dı
Yaşanmış Korku Hikayeleri – İnternette okudukları korku hikayelerinden etkilenen gençlerin cin çağırma ayini sonrasında yaşadıkları korkutucu olayların hikayesi.
Bir gün değişiklik olsun diye internetten korku hikayelerine bakıyordum. O sırada aklıma bir şey takıldı; ruh çağıracaktım. Nasıl olur, ne yapılır, hepsini araştırdım ve hazırladım. Masanın etrafına dört kişi toplandık. Ben, Ayşe, Lale ve Mehmet. Lale bu konuda daha bilgiliydi ve başladı okumaya. O okudukça, içim ürperiyor, vücudum titriyordu.
Duayı bitirdi ve kendisinin tanıdığı bir cin olan Dıhşan’ı (Bu bana pek inandırıcı gelmedi ama yine de inanmış gibi yaptım) çağırmaya başladı. O çağırdıkça Ayşe “Yapmayalım! Korkuyorum.” diyordu. Ben de korkmaya başladım ve Lale sürekli “Sessiz olun. Sakinleşin” diyordu. Sonunda sakinleştik ve gelmesini bekledik. Bir süre sonra mumun ışığı biraz daha düştü ve Lale “Sanırım geldi” dedi.
O sırada kız kardeşim fena oldu. Kendini yere vurdu. Ben donmuş gibiydim, olanlara bir anlam vermedim. Sadece izliyordum. Tam o sırada Lale “Bir işaret ver” dedi ve ben olduğum yerde kaldım. Çünkü Lale anlamsız anlamsız sırıtıyordu. “Ne oluyor?” dememe kalmadan mum söndü ve biz çığlık çığlığa evin diğer odasına koştuk. Evdekiler susmuştu resmen.
Kimse tek kelime etmiyordu. Ben kalktım ayağa ve “Kendinize gelin! Öyle bir şey yok” dedim. Kimse inanmadı bana. Ben ruh çağırılan odaya tekrar girdim ve masanın üstündekilerini toplamaya başladım. Toplarken kendi kendime söyleniyordum “Çoluk çocukla işe kalkışırsan böyle olur” filan diye. Tam topladım yerde kalan kağıt parçalarını ışıklar gidip gelmeye başladı.
İşin ilginç yanı bu sadece benim ruh çağırdığım odada meydana geliyordu. Kimseye bir şey söyleyemedim ve yatağın üstüne oturdum. Ne oluyor, ne bitiyor hiçbirine anlam veremiyordum. Sonra içim ürperdi ve kalkıp içeri, odaya geçtim ama keşke geçmez olsaydım dedim. İçerdeki manzara aynen şu: Lale yerde yatıyor. Ayşe onun üzerinde; çıldırmış gibi Lale’nin boğazını sıkıyordu.
“Seni öldüreceğim. Senin yüzünden bu hale geldik” filan diyordu. Ayırmaya çalıştım onları. Diğer yanda Mehmet çok korkmuş ve ağlıyordu (Mehmet 8, Ayşe 12, Lale 21 yaşında). Onun yanına gittim; sakin olmasını, her şeyin düzeleceğini söyledim. Daha sonra Lale’nin üzerinde olan Ayşe, yerde hareketsiz yatıyordu. Kaldırdım “Ne yaptın sen?” dedim “Bir şey yapmadım” dedi.
“Hepimiz sizinle odadaydık. Ben buraya nasıl geldim?” diye sordu. Hatırlamıyordu hiçbir şeyi. Ona sarıldım “Geçti” dedim. Tam o sırada elektrik gitti ve herkes bağırdı. Kapının çalınmasıyla kendimize geldik. Gelen annemdi ve ben ona sarıldım, ağladım, olanları anlattım. Bana “Abdest al, namaz kıl ve bir daha yapmayacağına söz ver” dedi. Ben de dediklerini yaptım ve tövbe ettim.