Abzar İyesi: Ahırın Koruyucu Ruhu

Abzar İyesi, sevdiği hayvanın (genelde atın) yelesini taramaktan, kuyruğunu örmekten çok hoşlanır. Sevmediği atı ise aç bırakır, gece boyu koşturur, ter içinde bırakır, aşırı derecede yorar.

Evin ahırında veya bazen de avlusunda yaşar. İnsanlara ancak uzaktan uzağa ve farklı hayvanların kılıklarına bürünerek görünür. Genelde ahırda veya bazen dışarıya çıkarak avluda yaşar ve orada yaşayan canlılara sahip çıkarak onları korur. Bazen bir hayvan kılığında, gözükür. Ahır İyesi ahırda yaşayan hayvanların bazılarını daha çok sever bazılarından ise hoşlanmayabilir. Sevdiği hayvanın (genelde atın) yelesini taramaktan, kuyruğunu örmekten çok hoşlanır. İnsanlar görmediği sırada onun önüne ot veya saman atarak besler, sevmediği atı ise aç bırakır, gece boyu koşturur, ter içinde bırakır, aşırı derecede yorar.

Bağlantılı Varlıklar

Abzar Ana: Avlunun koruyucu ruhu (dişi). Abzar İyesine ait tüm nitelikleri taşır. Yaşlı bir kadın olduğu söylenir. Ak saçlı bir ninedir. Bazen avluya kuruması için asılmış olan çamaşırları alarak götürür.

Abzar Ata: Avlunun koruyucu ruhu (erkek). Abzar iyesine benzer bir varlıktır. Ak sakallı bir dede görünümündedir. Akşam sığır sürüleri dağılırken eve gelen hayvanların doğru yolu bulmasını sağlar.

Kaynak: Deniz Karakurt, Türk Söylence Sözlüğü