Tunceli’de Esrarengiz Perili Ev
Cinli Korku Hikayeleri – Arkadaşlarıyla Tunceli‘nin bir dağ köyü yakınlarındaki perili eve macera amaçlı gezi yapan adam, orada yaşadıkları korku ve gizem dolu anları anlattı.
Cinli Korku Hikayeleri – Yıl 1994’dü. Ben, annem ve abim Tunceli’deki köyümüze gitmiştik. O zamanlar 12 yaşlarındaydım. Gittiğimizde amcamların evine yerleştik. Benim orada tanıdığım pek kimse olmadığı için vaktimin çoğunu amcaoğlu Yusuf’la birlikte geçiriyordum. O bana biraz macera yaşamak istediğinden filan bahsederdi hep. Bir gece beraberce biraz macera ve heyecan için neler yapabileceğimizi konuştuk.
Dağdaki Perili Eve Gidiş Planı
Yusuf, köyü çevreleyen dağlardan birindeki bir eve gitmeyi önerdi. Fakat bunun çok tehlikeli olabileceğini, köylülerin sık sık onları oraya çıkmamaları konusunda uyardığını söyledi. Biz de bunu büyük bir gizlilik içinde yapmayı planladık. Düşündüklerimizi Yusuf’un en yakın arkadaşı İsmet’e anlattık. İlk önce biraz tırstı fakat daha sonra o da bizimle gelmeyi kabul etti. Ertesi gün çantalarımızı, yiyeceklerimizi hazırladık ve erkenden yola çıktık.
O gün hava biraz pusluydu ve içimden bir ses bunun tehlikeli olabileceğini söylüyordu. Fakat bunu onlara söylemedim ve yolumuza devam ettik. Yolda giderken etrafta bol bol koyun, inek, keçi, tavuk gibi hayvanların kemikleriyle karşılaşıyorduk. Doğrusu ben biraz korkmuştum. En sonunda bahsedilen eve ulaştık ve içeri girdik. İçerde anlamadığımız dillerde yazılar filan vardı ve penceresi olduğu halde içerisi karanlıktı. Ne olduğunu anlayamadığımız çok değişik cisimler de vardı etrafta.
Biz Korku İçindeyken O Gülüyordu
Taşların içerisinde sular filan vardı. Döner bıçağı gibi kocaman ama paslanacak kadar eski birkaç bıçak vardı… Birden İsmet değişiverdi. Biz korku içindeydik. O ise gülüyordu. Kendi kendine oynaşırken taşlardaki suyu üstüne döktü ve yerdeki bir bıçağı eline alıp oynamaya başladı. Bıçakla oynarken parmağını kesti. Ben çok korkmuştum. Bir anda Yusuf da değişmiş, sanki çıldırmış gibi oldu.
Bu arada İsmet’in parmağı feci şekilde kanıyordu. Daha sonra koştum koştum sanki bir şey beni kovalıyor gibiydi ve annemin dürtmesiyle uyandım bana gece boyunca döndüğümü, ağladığımı, uykumda çığlıklar attığımı söyledi. Kahvaltıda Yusuf’la konuşmaya başladım, rüyamı anlattım ve belki inanmayacaksınız ama bana tepedeki evi nereden bildiğimi sordu. Daha sonra dışarı çıktık ve İsmeti gördük; parmağı sarılıydı…