Şimdi İnandın mı?!
Paranormal Hikayeler – Okurumuz, Çanakkale Geyikli’de yaşamış olduğu paranormal deneyimin hikayesini anlattı. Dediğine göre bu olaydan önce cinlere inanmazken sonrasında inanmaya başlamış.
İki sene önce yazın Çanakkale, Geyikli’de arkadaşlarla ateş yakıyorduk. Gizem adında bir arkadaşımız da hep cinleri gördüğünü söyleyip bize olaylar anlatıyordu. Ben de hiç inanmazdım. Bir gün dedim “Gizem, şu cinlerden biz de görelim de rahatlayalım artık.” Gizem sadece güldü. İki gün sonra sabah, denize giderken bana “Bir rüya gördüm ama gerçek olacak. Bunun için anlatmak istemiyorum.” deyince, ısrar ettim ve anlattı:
“Bir arkadaşımız vardı ve onun babasını rüyamda ölü gördüm.” dedi… Bir buçuk hafta sonra falan; Gizem’in rüyasından gördüğü arkadaşımızın babası vefat etmişti. Herkes bunun üzüntüsünü yaşarken ben resmen şoktaydım. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Neyse, arkadaşımıza destek olduk epey bi’. Olaylardan üç hafta sonra falan, sabaha karsı dört gibi eve girdim. Ev iki katlı; babamlar üst katta kalıyorlar, ben de giriş katında tek kalıyorum.
Neyse, eve girdim ve ikinci kata çıkan merdivenlerin girişindeki kapıyı, kendi bulunduğum bölgeden kilitledim. Film izliyordum. Benim katımda da üst katta da tuvalet var ama bir baktım; babam yanımda. İlk başta bir şey anlamadım. “Kapat lan televizyonu!” dedi. Dedim “Ne diyo’sun ya? İzliyorum; sen git yat. Ben de yatarım.”. Bir şey demeden giriş kattaki tuvalete girdi. Aradan yarım saat geçti; tuvaletin kapısını açtım.
Işık açık ve babam yok. O an bende ampul yandı; merdivenin kapısını kilitlemiştim. Babam nasıl olur da kapıyı arka taraftan açardı? Bu imkansız bir durumdu. Hemen kapıya yöneldim. Kapı hala kilitliydi. Babam geldi tekrar. Yukarı çıktı ama kapı nasıl kilitli kaldı? Hemen kapıyı açtım. Üst kata koştum. Babam ışığı hiç sevmez. Neyse çıktım; yukarıda üç oda var. Üç odanın da ışıkları açık.
Yatak odasının da ışığı açık, balkon tuvalet, banyo… Her yerin ışıkları açık… Yatak odasına girip, babamı uyandırmaya çalıştım. Uyanmadı. Annem uyandı “Ne var? N’apıyorsun? dedi. “Babamı uyandırsana!” dedim. Biraz uğraştık; babam uyandı. “Ne var lan!” dedi ki asla benimle böyle konuşmaz. “Baba ışıklar niye açık? dedim. “Salak mısın lan? Kapatsana ışıkları! Niye açıyorsun?” dediğinde başımdan aşağı kaynar sular boşaldı resmen.
Baktım çok sinirli; acayip korktum, hemen ışıkları kapatıp evden çıktım. Arkadaşlar hala kumsaldaydı. Koşa koşa onların yanına gittim. Koşarken sabah ezanı okunmaya başladı ve içim biraz olsun rahatladı. Olayları anlattım, herkes güldü. Neyse artık sabah yedi falan olmuştu. Babam aradı “Neredesin oğlum?” dedi “Baba kumsaldayız” dedim. “Kahvaltıya gelecek misin yoksa arkadaşında mı kalacaksın?” dedi.
“Geleceğim” dedim. Gittim, gece olanları sordum. “Sen ne içtin de böyle şeyler gördün?” dedi bana. Anneme dedim “Anne sen gördün babamı” dedim. “Işıklar acıktı, bana bağırdı” vs. vs. Annem de “Lütfen bir daha bu kadar içme” dedi. Yemin ediyorum ağlayacaktım. O sırada Gizem markete gidiyordu. Yanına çıktım, balkonun önüne “Gizem!” dedim. Ben “Gizem” der demez “Şimdi inandın mı? dedi.
Ama daha ona hiçbir şey anlatmamıştım… O gün bugündür böyle şeylere inanıyorum ve inanmayanlara acıyorum. Çünkü benim gibi biri bile cinlere inanıyorsa cidden vardır…