3 Groby Na Polu

Yasin Yavuz opowiedział, co im się przydarzyło podczas nocnego spaceru po lesie po rozmowie z przyjaciółmi o jinnie, myśląc: “Może spotkamy dżinna i przeżyjemy emocje”:

Nocny Spacer Po Lesie

Około 5 lat temu, późnym wieczorem, rozmawiałem z 6 moimi przyjaciółmi, z których jeden był imamem ^[1]Imam: Urzędnik religijny, który prowadzi różne zbiorowe rytuały kultu islamskiego, zwłaszcza modlitwę. Miejscem, w którym siedzieliśmy, była polana na skraju lasu. W trakcie rozmowy temat przeszedł na temat i w końcu zaczęliśmy rozmawiać o dżinnach. Samo rozmawianie o dżinach nie dawało wystarczająco dużo strachu i podniecenia. Chodźmy do lasu, wyruszyliśmy (myśląc, że może spotkamy dżinna…).

W każdym razie, wędrowaliśmy po lesie, rozmawiając i gawędząc, zachęcając się nawzajem (przyznaję, że trochę ufałem przyjacielowi imamowi). Jest godzina około 01:00 w nocy. Posuwamy się dalej w lesie, ale jednocześnie jesteśmy przerażeni. Ale nikt nie pokazuje, że się boi. Las był czarny jak smoła… Poruszaliśmy się do przodu przy świetle naszych telefonów.

3 Otwarte Groby Na Polu

Po dłuższym chodzeniu w ten sposób, skończył się obszar leśny i doszliśmy do trawiastego pola. Tam odkryliśmy 3 doły w kształcie grobu o głębokości około 1,5 metra, które, jak przypuszczam, zostały wykopane przez poszukiwaczy skarbów ^[2]Nielegalne poszukiwanie skarbów jest nadal bardzo powszechne w wielu częściach Turcji. Pracują oni zazwyczaj w nocy. Domyśliłem się, że wykopali oni 3 doły o głębokości około 1,5 metra w formie grobów. Po zobaczeniu tych dołów zacząłem się bać. “Lepiej już wracajmy. Nie dajmy się tu zastrzelić na oślep przez myśliwych” – powiedziałem do moich przyjaciół. Ale przyjaciele obok mnie zignorowali mnie i dalej z ciekawością badali wykopane miejsca.

To znaczy; OK, 3 groby wykopane na środku pola były zarówno przerażające, jak i interesujące. Nie byłam jednak pewna, co moi przyjaciele znaleźli w tych dołach, aby tak bardzo je badać. Czy znaleźli skarby, czy też zwłoki pozostawione w tych otwartych dołach lub grobach? Nawet mój przyjaciel Imam był pochylony jak inni, patrząc uważnie na jeden z dołów.

Tajemnicze Uderzenie

Nagle coś uderzyło przyjaciela Imama w klatkę piersiową, ale bardzo gwałtownie. Nie mogliśmy nawet zobaczyć, co go uderzyło. Ale dźwięk uderzenia był bardzo zły… Mój przyjaciel został odrzucony do tyłu o 3 metry i upadł na plecy. Został tam, gdzie upadł. Wszyscy zamarliśmy. Myślałem, że mój przyjaciel nie żyje.

Gdyby to, co uderzyło mojego przyjaciela, było substancją fizyczną, nie byłoby możliwe, abyśmy nie usłyszeli gwizdka obiektu poruszającego się z taką prędkością. Ponadto, po uderzeniu, obiekt ten musiałby się jakoś odbić lub upaść na ziemię, tak jak nasz przyjaciel. Nie było żadnego obiektu, o którym moglibyśmy powiedzieć: “Został uderzony przez to”.

Moją pierwszą mimowolną reakcją było rozpoczęcie czytania Felak – Nas. ^[3]Felak – Nas: Uważa się, że te dwie krótkie surafy Koranu, czytane po 7 razy, odpędzają dżinny, diabły itp. w miejscu, w którym są czytane. Jednak gdy mówię “Kul euzu bi rabbil felak…” ^[4]Pierwszy werset Sury Felak, reszta nie przychodzi. Mówię “Kul euzü birabbin nas…” ^[5]Pierwszy werset Sury Nas., a reszta nie przychodzi… Wie Pan, kiedy przeżywa Pan koszmar (w Turcji uważa się, że koszmary są powodowane przez dżinny), jest Pan obudzony, chce Pan krzyczeć, zawołać kogoś lub odmówić modlitwę, ale nie może jej Pan przeczytać… Nie mogłem wymówić sury, którą zapamiętałem od dzieciństwa. Po przeczytaniu pierwszych wersetów tych sury, które znałam na pamięć, byłam zablokowana, jakbym miała spętany język i nie mogłam przeczytać reszty.

W ten sposób minęła około minuta. Po przezwyciężeniu początkowego szoku spowodowanego tym niespodziewanym zdarzeniem, podnieśliśmy naszego przyjaciela. Nie był w tak złym stanie, jak myśleliśmy. Był w stanie wstać i chodzić. Był tylko trochę oszołomiony. Był też trochę zszokowany, tak jak my. Podniósłszy naszego przyjaciela na nogi, powiedzieliśmy w panice: “Uciekajmy stąd” i ruszyliśmy.

Dziwne Gadające Dźwięki Dochodzące z Lasu

Z całą nieśmiałością i w ciszy zaczęliśmy wracać drogą, którą przyszliśmy. Przeszliśmy około 150 metrów, gdy zbliżaliśmy się do końca pola i początku lasu… Usłyszeliśmy rozmowę dwóch osób! Gdyby to były istoty ludzkie! I w tym samym czasie usłyszeliśmy trzaski dochodzące z lasu. Wszyscy zatrzymaliśmy się w tym samym momencie. Spojrzeliśmy na siebie. Ta pełna strachu cisza trwała przez jakiś czas. Trudno powiedzieć, jak długo trwała.

Aby upewnić się, że wszyscy słyszeliśmy to samo, że wszyscy zatrzymaliśmy się z tego samego powodu, zapytałam kolegę idącego obok mnie, dlaczego się zatrzymał. Powiedział, że słyszy rozmowę. Tak, teraz byliśmy pewni; nie byliśmy tam sami. Jako instynktowna ostrożność, wszyscy wsłuchiwaliśmy się w dźwięki dochodzące z lasu. Odgłosy mówienia wciąż się pojawiały…

Jednak dźwięki mowy, które słyszeliśmy, nie były w naszym języku, a raczej w żadnym języku, który moglibyśmy zrozumieć. Ktoś lub coś wypowiadało dziwne słowa, które nie miały dla nas żadnego sensu, takie jak “Arak vurak tırak…”, które pamiętam do dziś, chociaż od tego zdarzenia minęło już sporo czasu. Inny głos wymawiał jakieś inne bezsensowne słowa, takie jak “Gara kuru daki madak…”, jakby w odpowiedzi na niego.

Zbawienie

Imam zaczął czytać (kilka modlitw o ochronę). Po tym, co właśnie przeżyliśmy, wejście do lasu nie było rozsądne. Ale to był jedyny sposób, aby dotrzeć do miejsca, gdzie zaparkowaliśmy samochód. Za pierwszym razem weszliśmy do lasu ze śmiechem, teraz weszliśmy do lasu z strachu, odmawiając modlitwy. Wyszliśmy z lasu, odmawiając modlitwy. W końcu dotarliśmy do drogi. Kiedy dotarliśmy do naszej wioski, do naszego domu, rozmawialiśmy do rana o tym, co przeżyliśmy, ale nie mogliśmy dojść do wniosku…

Śledź w Google News