Ağlayan Benim Bebeğim mi Yoksa Cin miydi
Yaşanmış Korku Hikayeleri – 2 çocuk annesi bir bayanın, doğum yaptıktan kısa süre sonra yaşamış olduğu korkutucu, gerçek bir cin hikayesi. Evde yalnız başına bir lohusa…
Evde Yalnız Başına Bir Lohusa
33 yaşında iki çocuk annesi bir bayanım. sizlerle paylaşmak istediğim ve aşağıda anlatacağım olay bizzat benim başımdan geçti. Olay, ikinci çocuğumun doğumunun gerçekleşmesinden bir ay kadar sonra yaşandı. Tamer yani ikinci çocuğum doğduğunda ilk çocuğum olan Tuğçe beş yaşındaydı. Tuğçe zeki ve meraklı bir kız çocuğuydu. O tuhaf olayın gerçekleştiği gece; eşim bana gece eve geç geleceğini haber etti. Ben de Tuğçe’yi uyuttuktan sonra odama geçtim ve Tamer’i emzirdim. Tamer, emzirdikten sonra on dakika içerisinde uykuya daldı.
Ben de zaten Tamer’in ardından hemen sızmışım olduğum yere. Yorgunluk ve uykusuzluktan kendimden geçmiş bir halde uyumakta iken aniden; Tamer’in, oturma odasından gelen şiddetli ağlama sesini duymamla, yataktan fırlamam bir oldu. Oturma odasına vardığımda Tamer yerde yatıyordu. Var gücüyle ağlıyordu. Beni gördüğünde ise sakinleşeceğine daha da fazla ağlamaya başladı. Susturmak için en sevdiği oyuncağı beşiğinden getirmek amacıyla yatak odasına yöneldim. Çünkü ne zaman ağlasa bu oyuncağı ona gösterirdim ve o da şaşırtıcı şekilde hemen susardı.
Korkudan Kanım Dondu
Beşiğin önüne gittiğimde Tamer’in ağlaması hala devam ediyordu. Fakat gördüğüm şey korkudan kanımı dondurmaya yetmişti. Belki birçoğunuz rüya veya kurmaca diyecek fakat tamamen gerçekti. Bundan eminim… Tamer beşikte uyuyordu! Tamer beşiğinde uyumakta ise peki içeride avaz avaz bağırarak ağlayan bebek kimdi? Ya da belki daha doğrusu; neydi? Hemen oturma odasına gittim. Anında ses kesildi ve orada bebek filan olmadığını gördüm. Tam bu sırada kapı çalındı. Gelen eşimdi.
Yaşadıklarımı birer birer anlattım. Eşim beni; gördüklerimin rüya olduğu konusunda ikna ederek rahatlattı. Ondan sonra yatak odasına geçip beraberce rahat bir uyku çektik. Sabah olduğunda kahvaltı için Tuğçe’yi uyandırmaya gittim. Ve kızım Tuğçe; duyunca tüylerimin diken diken olmasına ve sonrasında; günler boyunca uykumu kaçıran o cümleyi kurdu: “Anneciğim, dün gece Tamer ağlamasına rağmen neden odamın kapısında ben uyuyana kadar bana gülümseyerek baktın…”