6 Yaşanmış Kısa Cin Hikayeleri

Işınlanan Adamlar

Ben Trabzonluyum. Bilirsiniz; bizim Trabzon’un yaylaları meşhurdur. Eskiden biz de yazları yaylaya çıkardık. Hayvancılık yapardık. O zamanlar 7-8 tane ineğimiz vardı. Otlamaya gönderdik. Öğle vakti, bunlar otlamaktan döndü ama bir tanesi sürüden ayrılmış. Dağda kalmıştı. Dedem bana “Çık yukarı dağlara bak ama fazla yukarı gitme.” demişti; ineği belki görürüm diye… Ben, elime değneği alıp, dağa çıkmaya başladım. Ormanı geçtim. Ormanın yukarısında büyük bir ova var; biz oraya Büyükdüz deriz. 

Baktım bizim inek orada değil. Ben de bir taşın üzerine oturdum; bekliyorum. Hani belki inek oraya gelir diye. Sonra baktım; iki tane adam, dağdan yukarı çıkıyor. Ben de peşlerinden gitmeye başladım. Güya yanlarına gidip “Buralarda inek gördünüz mü?” diye soracağım. Adamlar gidiyor, ben de peşlerinden hızlı hızlı yürüyorum; bir türlü yetişemiyorum. Sonra koşmaya başladım ama yine yetişemiyorum. Sonra adamlar tepeden arkaya aştı, biraz sonra ben de aştım.

Baktım adamlar taa karşı dağın tepesinde yürüyorlar. Şaşırdım; bunlar ne zaman geçti oraya diye. Sonra bunlara yetişemem diye tekrar ovaya indim. Ovaya geldim baktım en az 400-500 tane koyun var… Başlarında da dört tane adam. Adamlar hep aynı giyimli; beyaz; palto gibi bir şey, yakaları siyah, kafalarında da koni biçiminde, kırmızı, şapka gibi bir şey var. Ben onları izliyorum; baktım orada el arabası gibi bir şey var. O adamlardan birisi ona bindi. Araba dağdan yukarı doğru çıkmaya başladı.

Sonra araba dağın tepesinden kendi kendine aşağı indi. Diğer üçü de ona bindi ve sonra tekrar dağa çıktı araba. Sonra ormandan bir inek sesi duyar oldum. Gittim; taşların arkasından ormana doğru. En fazla 3-4 saniye bakmışımdır. Kafamı ovaya çevirdim; ne koyun var ne başka bir şey! İşte orada korktum. Kendimi ormana attım. O korkuyla iki dakikada eve indim tabi. O zamanlar cin, peri nedir bilmiyorum. Gittim, dedeme dedim “Böyle böyle…” Dedem “Onlar cindir.” dedi. “Öyle görünürler ama onlara bir şey yapmazsan bir zarar vermezler.” dedi. Çünkü dedem zamanında çok görmüş. O yüzden “Korkma öyle şeylerden” dedi…